A może by tak…zagrać w jakąś grę

A może by tak…zagrać w jakąś grę

 

Gra może wciągać, tak angażować uwagę, jak żadna inna metoda nauczania. Co więcej, wzrost zainteresowania i motywacji wywołany krótką grą może obudzić pozytywne nastawienie do przedmiotu (i nauczyciela), utrzymujące się czasem nawet przez wiele tygodni.

                                                                                                                                                                Geoff Petty

 

 

                Wykorzystanie gier w procesie edukacji, jako jednej z metod aktywizujących, stwarza okazję do kształtowania u uczniów kompetencji kluczowych. Doskonale nadają się do rozwijania u uczniów kreatywności, innowacyjności i umiejętności pracy zespołowej.

                Podczas zajęć edukacyjnych należy łączyć samodzielne wykonywanie zadań przez uczniów z pracą wymagającą wspólnej aktywności wszystkich. Wprowadzenie na zajęciach gier pozwala na samodzielne poszukiwania przez uczniów rozwiązań, eksperymentowanie, weryfikowanie i modyfikowanie pomysłów. Wpływają one pozytywnie na kształtowanie i rozwój m. in. umiejętności słuchania i czytania ze zrozumieniem oraz pracy wg ustalonych reguł i zasad, koncentracji uwagi i spostrzegawczości, wytrwałości w dążeniu do samodzielnego rozwiązania problemu, umiejętności pracy w różnych zespołach, komunikowania się i dyskutowania,  przyjmowania odpowiedniej postawy wobec porażki i zwycięstwa oraz odporności na stres, umiejętności odkrywania własnych mocnych stron.

                W klasie 1a SP odbyły się zajęcia otwarte dla nauczycieli naszej szkoły. Zadaniem uczniów było skonstruowanie gry planszowej: ściganki – opowiadania. W drodze głosownia został wyłoniony temat. Następnie uczniowie w grupach przygotowywali „przygody” na trasę gry. Po zapełnieniu planszy rozpoczęła się najbardziej emocjonująca część lekcji, czyli gra. Po małej modyfikacji okazało się, że z przygotowanych wcześniej elementów można ułożyć zupełnie nową grę i znowu zgrać. Czas minął zdecydowanie zbyt szybko, ale uczniowie byli zadowoleni. Mamy nadzieję, że koleżanki i koledzy też:)

 

                                                                                                                                                              Gosia i Renia

 

Polecamy:

Mirosław Dąbrowski „Gry matematyczne (nie tylko) dla klas 1 – 3”

Edyta Gruszczyk – Kolczyńska, Krystyna Dobosz, Ewa Zielińska „Jak nauczyć dzieci sztuki konstruowania gier?”

Edyta Gruszczyk – Kolczyńska, Ewa Zielińska „Dziecięca matematyka. Książka dla rodziców i nauczycieli”

Renata Korolczuk, Małgorzata Zambrowska „Pozwólmy dzieciom grać. O wykorzystaniu gier planszowych w edukacji matematycznej”